Paulo Coelho w Polsce

Paulo Coelho gościł w naszym kraju sześciokrotnie.

Pierwsze spotkanie z Polską w lipcu 1997 roku miało charakter nieoficjalny. Został ojcem chrzestnym Marysi, córeczki swej polskiej wydawczyni - Basi Stępień.

W czasie drugiej, trzydniowej wizyty związanej z promocją Piątej Góry (grudzień 1998) przed salonem EMPiK-u w Warszawie stały na mrozie tłumy wielbicieli pisarza, aby zdobyć jego podpis. Paulo Coelho z każdym próbował zamienić choć jedno słowo, każdego obdarzyć specjalną dedykacją.

 W 2005 roku Paulo odwiedził Polskę z okazji 10. urodzin wydawnictwa Drzewo Babel. Spotkał się także ze swoimi czytelnikami w Częstochowie, gdzie podpisywał powieść Zahir.
                                                          

Nagrody i odznaczenia

 GŁÓWNE:

- > W 1999 roku otrzymał prestiżową nagrodę Crystal Award, przyznawaną przez Światowe Forum Gospodarcze. W uzasadnieniu stwierdzono “Najważniejsza zasługa Paula Coelho polega na jednoczeniu tak wielu różnych kultur siłą języka jego książek”. Paulo jest zapraszany jako gość Światowego Forum Gospodarczego od roku 1998 do chwili obecnej. W 2000 roku został członkiem zarządu Schwab Fundation for Social Entrepreneurship.

- > W 1999 roku rząd francuski udekorował go Legią Honorową. W maju 2000 roku Paulo złożył oficjalną wizytę w Iranie jako pierwszy pisarz spoza kręgu islamu od 1979 roku. Został zaproszony przez Międzynarodowe Centrum Dialogu między Cywilizacjami. Przed jego przyjazdem w Iranie sprzedano miliony pirackich kopii jego książek (Iran nigdy nie podpisał międzynarodowej konwencji praw autorskich). Od czasu tej wizyty Paulo stał się jedynym pisarzem niemuzułmańskim, który otrzymuje honoraria autorskie.

- > Paulo otrzymał też najstarszą i najbardziej prestiżową nagrodę niemiecką BAMBI 2001. Jury podkreśliło główne humanistyczne przesłanie Paula: wiara w to, że przeznaczeniem każdej istoty ludzkiej jest stać się wojownikiem światła w ciemnościach tego świata, przesłanie to właśnie w 2001 roku nabrało szczególnej wymowy. 25 lipca został członkiem Brazylijskiej Akademii Literatury. W wyniku wyborów przyznano mu fotel z numerem 21. Misją Akademii, której siedziba mieści się w Rio de Janeiro, jest dbanie o kulturę języka narodowego.

INNE:                                                                     
- > Prix Lectrices d'Elle / Nagroda Czytelniczek Elle (Francja '95)

- > Knight of Arts and Letters / Rycerz Sztuki i Literatury (Francja '96)

- > Flaiano International Award (Włochy '96)

- > Super Grinzane Cavour Book Award (Włochy '96)

- > Golden Book / Złota książka (Jugosławia '95, '96, '97, '98)

- > International IMPAC Literary Award (Irlandia '97)

- > Comendador de Ordem do Rio Branco (Brazylia '98)

- > Golden Medal of Galicia / Złoty Medal Galicji (Hiszpania '99)

- > Kryształowe Zwierciadło (Polska 2000)

Pierwsze sukcesy

Paulo nie zrezygnował jednak z dążenia do realizacji swojego marzenia. Otrzymał drugą szansę: znalazł większe wydawnictwo - Rocco, które zainteresowało się jego twórczością. W 1990 roku opublikował Bridę, w której opisał magiczny dar, który nosimy w sobie wszyscy. Wydanie tej książki, której tym razem prasa poświęciła dużo uwagi, spowodowało wyniesienie Alchemika i Pielgrzyma na szczyty list bestsellerów. Sprzedaż Alchemika osiągnęła wielkość, jakiej nie uzyskała żadna inna książka w historii Brazylii. Alchemik trafił nawet do Księgi Rekordów Guinessa. W 2002 roku portugalskie pismo literackie Jornal de Letras - wielki autorytet w dziedzinie literatury i rynku książek portugalskojęzycznych - ogłosiło, że sprzedaż Alchemika jest największa w całej historii literatury języka portugalskiego.
W maju 1993 roku Harper Collins wydał Alchemika w nakładzie 50 000 egzemplarzy, co było najwyższym nakładem początkowym książki brazylijskiej w Stanach Zjednoczonych. Podczas imprezy towarzyszącej wprowadzaniu książki na rynek szef wydawnictwa HarperCollins, John Loudon, powiedział: To było tak, jakbym obudził się o świcie i spostrzegł, że słońce wschodzi, a reszta świata jeszcze śpi. I czekał, kiedy wszyscy inni się obudzą i też to ujrzą! i dodał na zakończenie: Mam nadzieję, że obecność tej książki w naszym kraju będzie równie długotrwała, ekscytująca i udana jak jej historia w Ameryce Południowej.
Dziewięć lat później, w 2002 roku, John Loudon napisał do Paula: Alchemik stał się jedną z najważniejszych książek w dziejach naszej firmy. Jesteśmy dumni z tej książki i jej sukcesu. Historia tego sukcesu w naszym wydawnictwie jest odbiciem historii opisanej w książce. Zachwyciła się nią Julia Roberts: Sposób, w jaki on pisze, jest tak piękny jak muzyka. To dar, którego zazdroszczę bardziej niż czegokolwiek innego. Madonna w wywiadzie dla niemieckiego pisma Sontag - Aktuell powiedziała: Alchemik to piękna książka o czarach, marzeniach i skarbach, których szukamy wszędzie, a znajdujemy na progu naszego domu.

Cytaty Paulo Coelho

                                                                                   

„Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.” - Alchemik

„Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli.” - Być jak płynąca rzeka

„I kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu.” - Alchemik

,,W życiu bowiem istnieją rzeczy, o ktore warto walczyć do samego końca'' - Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam ...

„Bądźcie szaleni, ale zachowujcie się jak normalni ludzie. Podejmijcie ryzyko bycia odmiennymi, ale nauczcie się to robić, nie zwracając na siebie uwagi. A teraz skupcie się na tej róży i pozwólcie, by objawiło się wasze prawdziwe JA. - Co to jest prawdziwe JA? - To kim jesteś, a nie to, co z ciebie uczyniono.” - Weronika postanawia umrzeć

„Serce obawia się cierpień [...] Powiedz mu, że strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie. I że żadne serce nie cierpiało nigdy, gdy sięgało po swoje marzenia...” - Alchemik

„Życie potrafi być skąpe: mijają dni, tygodnie, miesiące, lata i nic się nie wydarza. A potem uchylamy jakieś drzwi i nagle przez szczelinę wdziera się istna lawina. W jednej chwili nie mamy nic, a już w następnej aż tyle, że trudno sobie z tym poradzić” - Jedenaście minut

„Twoje serce jest tam gdzie twój skarb. Musisz odnaleźć ten skarb, aby wszystko nabrało sensu.” - Alchemik

Twórczość - dzieła wybrane

Brida to młoda, irlandzka dziewczyna. Książka Paulo Coelho opowiada o niej i o jej duchowych poszukiwaniach. Na swej drodze Brida spotyka mędrca, który uczy ją, jak radzić sobie z lękami oraz własnym cieniem i kobietę, która wprowadza ją w arkana magii.

 

Alchemik otwiera te drzwi w naszej duszy, o których istnieniu wolelibyśmy zapomnieć. Każe marzyć, podążać własnym powołaniem, podejmować ryzyko, pójść w świat i wrócić wystarczająco śmiałym, by stawić czoła wszelkim przeszkodom. Baśniowa, alegoryczna opowieść o wędrówce andaluzyjskiego pasterza jest tłem do medytacji nad tym, jak ominąć życiowe pułapki, by dotrzeć do samego siebie. Alchemia Paulo Coelho to tajemna wiedza o prawdzie i jej dwóch obliczach. Autor burzy wszelkie bariery bojaźni, które powstrzymują strumień naszych pragnień.

 






Pierwsza publikacja esejów i felietonów ze światowych mediów w jednym zbiorze. Zbiór felietonów, esejów, krótkich impresji i luźnych scenek napisany przez najpopularniejszego w Polsce pisarza brazylijskiego. 

Czarownica z Portobello Kim jest Atena? Sierotą porzuconą przez Cygankę w Transylwanii. Dzieckiem zabranym do Bejrutu przez rodziców adopcyjnych. Urzędniczką londyńskiego banku. Wziętą agentką nieruchomości w Dubaju. Kapłanką z Portobello Road. O Atenie opowiadają osoby, które ją znały. Wśród nich jest dziennikarz badający mity o wampirach, aktorka teatralna, której Atena uwiodła narzeczonego, ksiądz, który ochrzcił jej syna, przybrana matka, były mąż i inni.

Pewnego dnia do Viscos, małego miasteczka w Pirenejach przybywa tajemniczy nieznajomy. Jego niepokojąca obecność sprawia, że tutejsi mieszkańcy, prowadzący dotąd spokojne, uczciwe życie, w ciągu niespełna tygodnia muszą wybrać między Dobrem a Złem. 

Ester, żona znanego pisarza, znika bez wieści. Ostatni raz widziano ją z młodym tłumaczem z Kazachstanu. Czy została porwana, zamordowana, a może uciekła z kochankiem? Dlaczego nie daje znaku życia? Jak po dziesięciu latach małżeństwa mogła odejść bez słowa? On próbuje ułożyć sobie życie bez niej, wiąże się z inną kobietą, pisze kolejną powieść. Jednak nie potrafi zapomnieć. Ester staje się jego obsesją, jago Zahirem.Wokół niej krążą wszystkie jego myśli. By ją odnaleźć, musi wyruszyć na stepy Azji Środkowej, w długą podróż, która pozwoli mu na nowo narodzić się dla miłości.

Maria, młoda dziewczyna z brazylijskiej prowincji, wyrusza w daleką podróż. Jednak świat jest inny, niż sobie wyobrażała. Gorzkie doświadczenia sprawiają, że zostaje prostytutką.
Decyduje się na życie bez miłości i wpada w pułapkę, z której wybawić ją może jedynie miłość...

Krótka biografia

Urodził się 24 sierpnia 1947 r w średniozamożnej rodzinie w Rio de Janeiro. Jego ojciec, Pedro, był inżynierem, a matka - Ligia, zajmowała się domem. W wieku siedmiu lat Paulo rozpoczął naukę w szkole Jezuitów w Rio de Janeiro. Paulo nie przepadał za religijnymi tradycjami szkoły, jednak to w niej odkrył swoje prawdziwe powołanie - pisarstwo. Swoją pierwszą nagrodę literacką wygrał w szkolnym konkursie poetyckim. Rodzice chcieli, by syn został inżynierem, jednak Paulo nie zamierzał się temu podporządkować. Ojciec wziął buntownicze zachowanie syna za objaw choroby psychicznej i trzy razy oddał go do kliniki psychiatrycznej (1966, 1967 i 1968 roku). Jak sam twierdzi "Czasami miłość rodziców objawia się w zły sposób. Jednak nigdy nie winiłem moich rodziców za te pobyty, bo były one spowodowane ich nadmierną troską o mnie."
Wkrótce potem Paulo związał się z grupą teatralną i rozpoczął pracę jako dziennikarz. W tamtych czasach w Brazylii grupy teatralne były postrzegane jako źródło niemoralności. Zaniepokojeni rodzice po raz czwarty zdecydowali się umieścić syna w klinice psychiatrycznej. Po opuszczeniu szpitala Paulo był jeszcze bardziej zamknięty w swoim artystycznym świecie. Rodzice poprosili o kolejną konsultację. Lekarz powiedział, że Paulo nie cierpi na żadną chorobę psychiczną i nie powinien przebywać w szpitalu psychiatrycznym, musi się po prostu nauczyć stawiać czoła życiu.
Po tym okresie, Paulo wrócił do swoich studiów i wydawało się, że ostatecznie podąży drogą, obraną dla niego przez rodziców. Jednak niedługo potem rzucił studia i powrócił do teatru. Działo się to w latach 60. i ruch hippisowski królował na światowej scenie. Te nowe trendy pojawiły się również w Brazylii, rządzonej w tamtym czasie przez represyjny reżim wojskowy. Paulo nosił długie włosy i postanowił sobie za punkt honoru, że nigdy nie będzie nosił dowodu osobistego; przez pewien czas brał narkotyki, chcąc doświadczyć życia hippisowskiego w pełni.
Mniej więcej w tym czasie, muzyk i kompozytor, Raul Seixas zaprosił Paula do napisania słów do paru jego piosenek. Ich druga płyta była ogromnym sukcesem i sprzedała się w ponad 500 000 egzemplarzach. To były pierwsze duże pieniądze dla przyszłego sławnego pisarza. Współpraca z Raulem trwała aż do 1976 roku. Coelho napisał ponad 60 piosenek i razem z Raulem Seixasem.
Podczas tego okresu rozpoczęli publikację “Kring-ha” - serii komicznych ulotek, nawołujących o więcej wolności. Dyktatura uznała je za wywrotowe, w związku z czym Paulo i Raul zostali osadzeni w więzieniu. Raula szybko zwolniono, jednak Paulo Coelho został zatrzymany na dłuższy okres, sądzono bowiem, iż był on mózgiem całej operacji drukowania ulotek. Dwa dni po opuszczeniu więzienia Paulo został ponownie zatrzymany i przewieziony do wojskowego ośrodka tortur, gdzie był przetrzymywany przez kilka dni. Najprawdopodobniej uniknął śmierci dlatego, iż oświadczył że jest umysłowo chory i że przebywał już kilka razy w klinice psychiatrycznej. Ostatecznie został wypuszczony.

Te doświadczenia głęboko wpłynęły na Paula Coelho. Zdecydował on, iż ma już dość „doświadczania życia” i chce po prostu żyć normalnie. Znalazł pracę w wytwórni płytowej Polygram, gdzie poznał swoją przyszłą żonę.
W 1977 przeprowadził się z nią do Londynu. Paulo kupił maszynę do pisania i zaczął pisać, początkowo bez sukcesów. W kolejnym roku powrócił do Brazylii, gdzie pracował w kolejnej wytwórni płytowej – CBS. Trwało to tylko trzy miesiące. Po tym czasie Paulo pozostawił pracę i żonę.
W 1979roku spotkał swoją starą znajomą – Cristinę Oiticica, którą później poślubił i z którą jest do dzisiaj. Mieszka we Francji.
Jego książki na polski tłumaczyła Grażyna Misiorowska.
Niektóre wątki twórczości Coelho są krytykowane jako herezja z punktu widzenia Kościoła katolickiego. Coelho twierdzi, że odrzuca w swej twórczości złą magię, a promuje "dobrą magię". 
Styl Paula Coelho opisywany jest jako zbyt prosty i bezpośredni, zwraca się także uwagę na zapożyczenia z dzieł innych autorów – na przykład zakończenie Alchemika zostało zaczerpnięte z opowiadania Nachmana z Bracławia Skarb pod mostem.